Sendikaya üye oldukları gerekçesiyle işten çıkarılan Polonez personellerinin direnişi yaklaşık altı aydır devam ediyor. Personeller, direnişlerini sürdürdükleri Çatalca Adliyesi önünde ANKA muhabirine yeni yılda emeklerinin karşılığını almayı umduklarını belirtti.
Polonez çalışanlarının direnişi, Soma çalışanlarının Manisa ve Ankara hareketleri, Çayırhan Termik Santrali çalışanlarının yürüyüşü ve Birleşik Metal İş sendikası üyesi metal emekçilerinin greviyle birlikte 2024’de damga vuran personel uğraşlarından biri oldu.
“BİZİ GÖRÜN, DUYUN”
Altı aydır anayasal haklarını alamadıklarını vurgulayan Polonez direnişçisi Nafiye Keklikçi:
“2024’ün yarı yılını çadırlarda geçirdik. Bir sendikaya üye olduğumuz için, devletimiz bu maddeyi çıkardığı halde bizi bu türlü süründürüyorsa, kendi ülkemizde bu türlü rezilliği görüyorsak bizim durumumuz ne olacak. 6 ay oldu, biz anayasal hakkımızı alamadık. Bizi çocukmuş üzere kandırıyorlar. Artık kâfi. Taşların üzerinde yata yata hepimiz bel fıtığı olduk. Konutumuza gidemiyoruz.
2025 geldi, emeğimin hakkını kazanmak istiyorum. Artık bıçak kemiğe dayandı. Masa kurup da oturduğunuz vakit, Meclis’te kim varsa hindiyi sofraya koyan kişi, biz burada bir but alıp yiyemeyeceğiz. Bizi görün, duyun. Sen kimi kandırıyorsun. Bir Ürdünlü için milletini rezil etmişsin. Adalet Sarayı’nın önünde ben çadır kurmuşum, kendi vatanımda çadır kurmuşum. Kâfi artık, duyun bizi. Daha evvel bir direnişe katılmamıştım. Gözümüzün önündeki perde kalktı. Artık uyumayacağız. Uyanalım, herkes uyansın.
“ADALET SARAYININ ÖNÜNDE ADALET ARIYORUZ”
Sendikaya üye olduğu için işten çıkartılan Fadime Altun;
“Görsünler, utansınlar bizim halimizden. Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz, adalet sarayıın önünde adalet bekliyoruz. Bunların üstünde yatıyoruz, görsünler. Sıcak yatakta değil, bu betonun üstünde işte. Bizin durumumuz bu. Soğukta donuyoruz, daima hasta olduk. Hastanelerde birden fazla arkadaşlarımız. Dayanacak gücümüz kalmadı. Biz vatandaşı olarak devlete değerli değiliz, gelsin bize de bir değer versin. Hakkımızı aradık diye, sendikaya üye olduk diye bizi işten attılar. Bizi gece kurallarında çalıştırdılar, paramızı vermediler, biz de hakkımızı aramak için sendikaya üye olduk.
Bizi düşman yaptılar, bu taşlara layık gördüler bizi. Bakanlar, devlet bakanları, kimse bu yönetenler, bayan bakanlar, bayanların halinden bayan anlar biz 90 tane bayanız burada, hiç mi anlamıyorlar bizim sıkıntımızdan, halimizden. Türkiye inledi, onlar hala bizi görmezden geliyorlar. Biz 6 aydan beri ne haldeyiz. Çoluğumuzu çocuğumuzu, konutumuzu, ocağımızı bıraktık. Empati yapsınlar, ona nazaran karar versinler de bize bir tahlil bulsunlar.”
“MAALESEF ADALET EMEKÇİYE DEĞİLMİŞ”
Eşiyle birlikte işten çıkarıldığını belirten Sevilay Çoban, “Yeni yılda evvel sıhhat deniliyor ancak görüyorsunuz sıhhatimden oldum. Burada betonların üzerinde yatmaktan. Hastanede serum yiyip buraya tekrar geldim. Yetkililerin bizi artık duyması lazım. Biz de buradan kurtulup, konutumuza gidip ailemizle hoş ve memnun bir yeni yıl geçirmek isteriz. Bizim tek kabahatimiz sendikaya üye olmak. (Toplantıdan) umutluyduk. İşimizi geri istiyorduk, biz üretmek istiyorduk. Eşimle bir arada işten atıldım. Çoluğumuz çocuğumuz var, öğrencim var, evlenecek oğlum var. Bu adalet sarayının önünde adalet istiyoruz lakin maalesef adalet çalışana değilmiş.” dedi.
“YİNE OLSA, YENİDEN ÇIKARIM TIPKI DİRENİŞE”
11 yıldır Polonez fabrikasında çalıştığını, birebir fabrikada çalışan 19 yaşındaki kızının da kendisine dayanak verdiği için işten çıkarıldığını anlatan Fadime Gülmez:
“Sendikaya üye olduğumuz için işten atıldık. Kızım da bana takviye verdiği için o da işten atıldı. 46’ncı koddan çıkarıldık. 2024 bize neyi öğretti? Doğruları gördük. Tekrar olsa, tekrar çıkarım birebir direnişe. Çaba bana hak aramayı öğretti. Gece soğuktan yatamıyoruz, uzanıyoruz lakin üşüdüğümüz için tekrar kalkıp oturuyoruz. Uyuyamadığımız için sandalyelerin üzerinde oturuyoruz yani.”
